“u six slovax e potreibno ròzlõciti pervoe ‹e› he /ɛ/, si récy cyto to ne e /ə/, tb., mœgylivo, pisiõtyi”
Добродію Єлисію, а чому SI читається як /си/ в “six”, але як /ш/ у “pisiõtyi”? Яке тут правило, якщо воно взагалі є?
“mœgylivo” – а це як читається, “можливо” чи “міжливо”? А “міжливо” (або інший переголос О) десь засвідчено?
Ic puitanïou o pitomax imenax buimy ésce xtéu dodati, cyto pro yea yzbagaiõ e dobré vidovito zaxovati mœgylivœsty ci, t.b.m., “lixyepravïe” (“privilegium”) pisati toge imea rœzno …
Xoty’, na gély, ne vòlodéiõ (volodéiõ) bœilxeistïõ yz tuix móuv, ta roupno pocitati. Ta coli caziete, cyto u nizozeimscé tlo tuix rœznopisany e yz ocrema u rœznax pravopisex u rœznui dobui, tu na cyto e nam nuiné bezpricinno use tac poscladniouati u oucrayinscé?
Yac pitomo imea e ceasty inui nedélegui ta zagalomy nedéleigynosti, to lioud mogeity xtéti, i pravomy, pisati suoya imena za osobistomy bagianïemy. I tout e dóugyna bouti peüna bœilxya suoboda neigy pri prostax slovax. Crœmy toho, ci malo prœzüiscy e u ‘nepràvilné’ tuaré yz pogleadou védyiyscoho ròzvitca zueagoslœuïa, bõdy tomou cyto veatscyena ci leacscyena a pac nedorousscyena, ci prosto leadsca, roussca ci yaca, abo yz rœznuix narécy i dœub. Bluxé bõdeity odino ci clicatimemo-yõ “blòxa” a ci “bluxa”, ta pereconati Colomoyscuix ci Colomœyçœu cyto pràvilno bui dóugyno bouti Colomuyscuy ta Colomuyeç bui boulo nelegco.
prœzüisc(y/i)-… prœzuísc(y/i)-
Tu yac e isprauno: prœzüisce ci prœzuísce?
prœzüisc-
rœzn-
Ceomou pisiete prosto œ, a ne œi? Nacye ge yasouaste inacxe?
Cazati cyto /y/ e tou utorinno, atge coreiny e *orz-yn-, ne *roz-yn-.
pisiõci… caziõtyi
Hm, réxili’ste pisati zuõcoslœuno -ci, ci usege istoslœuno -tyi
To bé yzrét vidéti yac bõdeity na vid i ci mogeity slougouati.
Tu yac bouti iz /-ɔlo-/, /-ɔro-/, /-əlɛ-/, /-ərɛ-/? Coli ouge este réxili pisati -olo-, -oro-, -ele-, -ere- ,tu iscazyit’ ouge xotya b’, yac e, na priclad, napisati moye prœzüisce. I yac bouti, na pr., is gòlovoiõ (ròd. gòlœu) i podœibnami slovami, cde /o/ abo /ɛ/ ne e u célœmy tuaré?
U slédéx /-ɛrɛ-/, /-ɛrə-/, /-ərə-/ e ròzouméti cyto read za proxuiboiõ bui he ‘rouxyeno’, a tomou e ròzlõciti-yea na pisymé, a to mogemo tac: u iné cruité iscladé e ‹e› /ə/, a u iné polé /∅/, tb. e proteag *y — se e za proxuiboiõ, tomou coli to e drougoe ‹e›, s.r. po /r/, to pervoe ‹e› bõdeity za proxuiboiõ /ɛ/, y.r. (“e.g.”) /β̞ɛˈt͡ʃɛrəɲ/, is /-ˈɛrə-/, rod. mn. œd /β̞ɛˈt͡ʃe͡irɲa/, /oˈzɛrət͡ɕ/, is /-ˈɛrə-/, rod. mn. œd /oˈze͡irˈt͡sɛ, oˈzɛrt͡sɛ/, to coli pervoe ‹e› œddamo he ‹è›, se ymeity méniti cyto ouge ne mogeity bouti /-ərɛ-/, a tocdé i drougoe ‹e› i bez ina ròzlõcyna bõdeity /ə/ he u iné inxié ocœlïé crœmy ‹-ere-›, inacxe caziõtyi, u /ɛrə/ e ròzlõciti /ɛ/, a /ə/ opœsylé ymeity pluinõti samo slédoiõ, otge pisiõtyi-yea: ‹vecèreny›, ‹ozèreç›. Inxi pricladi bui bouli /ʋi͡eˈdærət͡ɕ/, /rɛˈbærət͡ɕ/, rod. mn. œd /rɛˈbært͡sɛ/, /ʋi͡eˈdært͡sɛ/, uzgleadno, u obou */ərə/ — na cœilco ‹è›‘my ouge zaneau za /ɛ/ u /ɛrə/ (v. vuisye, ‹vecèreny, ozèreç›, to ni buimy vuicerpau cimy ròzlõciti, ta réxyeinïe e, a legity u œdnosyeinïé meidyu oceicouanui pràvilnui u xodé ròzvitcou zueagoslœuïa tuarui ta onui utorinno pereladyenui za tuaroslœuïemy. Oge sami tuari /β̞ɛˈt͡ʃɛrəɲ/ ~ /β̞ɛˈt͡ʃe͡irəɲ/, /oˈzɛrət͡ɕ ( ~ oˈze͡irət͡ɕ)/ sõty nepràvilni, tocynéixe nepràvilen e tuar /β̞ɛˈt͡ʃe͡irəɲ/ — pràvilno bui boulo /β̞ɛˈt͡ʃɛrəɲ/, ta olico u /β̞ɛˈt͡ʃe͡irɲa/ ta u pràvilno oceicouanœmy ⁺/oˈze͡irˈt͡sɛ/ (u ATSSOuM /oˈzɛrt͡sɛ/ is /zɛr/ za /ˈozɛro/), to pisiemo-tea is ‹ei› (*e-y-peregolos): ‹veceirnia (veceirnya)›, ‹ozeirçe›, a tac i u rod. mn. mogemo lixiti ‹i› ta zamésty ‹e› pisati ‹è›, s.r. ‹èi›, otge: ‹ozèireç› is ‹ozèir|-› u ‹ozeirçe›, a mimoxodomy i zamésty ‹ozeirçe› mogemo pisati ‹ozèirçe›, œdguibati déystvnõõ, xay nepràvilnõ, vuimóuvõ /oˈzɛrt͡sɛ/, tb. tout ymemo do cinou (“we’re dealing with”) is cœilcomy skébleu zueagoslœunoho ròzvitca: *ezer-yk-o → */oˈzɛrʲt͡sɛ/ → */oˈze͡irt͡sɛ/ — na pisymé *‹ozeirçe›, × /ˈozɛro/ (tb. upluiv tuara /ˈozɛro/) → /oˈzɛrt͡sɛ/ — na pisymé ‹ozèirçe›, lixiuxi ‹i› ta ròzlõciuxi ‹è›, a œdtui ouge i ‹ozèireç› za /oˈzɛrət͡ɕ/. Tuar /β̞ɛˈt͡ʃe͡irəɲ/ mogemo pisati ‹veceireny›, bez ‹è›, yaco sese e zasvédcyenuy tuar, xotya pràvilno i boulo bui /β̞ɛˈt͡ʃɛrəɲ/. Ésce, /ʋi͡etəˈræt͡ɕ/ (pràvilno bui boulo ⁺/ʋi͡eˈtræt͡ɕ/) — pisiemo ‹vétèreç›; tout e prosto ‹è› a ne ‹èi›, a tomou vémo cyto to e /ə/ a ne /ɛ/ ( : */e͡i/), a samo ‹è› a ne ‹e› tomou cyto /ə/ yz *y e cde pràvilno neoceicouano; u padéx is /ʋi͡etərˈt͡ɕ-, ʋi͡etərˈt͡s-/ pisiemo prosto ‹e› a ne ‹è›: ‹vétèreç› /-əˈræ-/, ale ‹véterça, véterçou, véterçé, véterçemy›. Pisiemo ‹pèreç› is /-ˈærə-/ œd *p(y)pýryku, ta ‹perç-› u ‹perça, perçou, perçé, perçemy›.
Tuarui /dəˈrɛn/ œd *dernos ta /ˈdærən/ œd *dyrnos pisiemo ‹deren› ta ‹dèren›, uzgleadno, pro sõdyeinïa/oumanïa goré (“for the above reasons”); yasouiõ ésce: œd *dern- e /ərɛ/ oceicouano za proxuiboiõ, tomou pisiemo prosto ‹-ere-› — ‹deren›, œd *dyrn- pervœstno pràvilno bui boulo (a tacui boulo u ranéixiõ dobõ) */dərn ~ dærn/, pac */-rn/ → /-rən/, otge /dərn/ → /dərᵊn/ → /ˈdærən/, a tocdé pervœstnoe /ə (æ)/ e ne na suoyé mésté, tb. ne tam cde pràvilno e dougye *y (*ý), tomou znacimo-ye ròzlõcyno ‹è›: ‹dèren›.
Slova is pocepomy *-ek-s-, he /ˈʒɛrɛx/, /ˈʒɛlɛx/ (œdsi i prœzüiscia /ʒɛlɛˈxywsʲk(ʲ)ɘj/, /ʒɛlɛˈxoβ̞ɪt͡ʃ/, /ʒɛˈlɛʃ.ko/, /ʒɛlɛˈʃɛnko/), /ˈpɛlɛx/ (œdsi i /pɛlɛˈxat/ pisiemo: ‹gèrèx›, ‹Gèlèx›, ‹pèlèx› — use is /ɛlɛ/; a zagalomy, hi’my ouge pisau, *PelP- e pràvilno dalo /PɔloP-/ u rousscé, tomou u razé /ɛlɛ/ bui moglo stati i prosto ‹ele› (odin ino vuineatoc e ‹Veles›, ta, he pisax, to mogeity bouti cerpanuy tuar proti pitomo rousscoho i ouceicouanoho i zasvédcyenoho ‹Volos›), ta mogemo pisati /ɛlɛ/ he ‹èlè›, coli cyto, pacye pri /r/ ymemo pisati ‹èrè› za /ɛrɛ/, he u ‹gèrèx›.
U dobéxyneiy (“modern”, novœy) rousscé ne’ma, ta u drous. sõty slova is ‹-бєрьць› + = “-emeç, (-)holder (of), collector tc.”, to cé xtéli buismo giviti-ye, pisali buismo ‹-bèireç› za ‹-bèirç-› ( ← “‹-beirç-› × /-bɛrət͡ɕ/).
Tuar /β̞əˈræwka/, pràvilen zamésty /ʋiˈrʲowka/, cyto œdverto e cerpanuy veatscuy tuar /vʲɪˈrʲɵfkə/ (v. ésce Xevel. Phonologia §18.3, 371, ‹вірьовка⁵›), œd *wyrw-uk-a — tout ne’ma tuaroslœuna upluivou œd inxix rousscuix tuarœu he u razé /β̞ɛˈt͡ʃe͡irɲa/ → /β̞ɛˈt͡ʃe͡irəɲ/ zamésty /β̞ɛˈt͡ʃɛrəɲ/, ci /oˈzɛrt͡sɛ/ zamésty /oˈze͡irt͡sɛ/, a tomou çi xotiemo ymati suoye pitomo slovo œd *wyrw-uk-a, to se imeity bouti /β̞əˈræwka/, i pisiemo-y: ‹vèreüca›, is ‹è› za /ə/ (dougye *y) bo e u polé iscladé, tb. u pervœstno ‘nepràvilné’ pologyeinïé, a drougoe /ə (ˈæ)/ prosto ‹e›, a za tuimy ‹ü› pro /æw/ zamésty /i͡ʉ/. Teagye e u rod. mn. /β̞əˈræβ̞ɔk/ e dué /ə/ u polé iscladé, tb. u nepràvilné pologyeinïé, otge ròzlõciti bui treba boulo obé /ə/, a nicy crœmy ‹vèrèvoc› mi na oum ne ideity — ne’ma yaco ròzlõciti /ərə (əræ)/ u seimy tuaré œd /ɛlɛ, ɛrɛ/ u ‹Gèlèx(-)›, ‹gèrèx›, ‹pèlèx(-)›. Éscé is duoma poloma /ə-ə/ e, védé, /(o)səˈlædət͡ɕ/ (coli */səˈlədət͡ɕ/ ← */səˈlʲᵊd-/ — ?), a ésce /zəˈrænt͡sɛ/, ba, /zərəˈnæt͡ɕ ~ ˈzærənət͡ɕ/; ésce v. Xevel. 371, obace tam ‹ополоник› siõdui ne teagneity, ne e ispœilno is ‹póuen› ale e œd *pol-n- “véyati, séyati; cerpati”, œd ie. *(s)pal- (œdcui i rous. spœul “ladle, dipper”).
Ѣѣ — IE, Ie, ie:
/ˈji͡em/ — iemy “I eat”
/jem ~ je̝m/ — émy “(I) am”
/jɪm ~ jim/ — yim “(to) them”
Єє/Ее — /ɛ/:
‹e› — pered SG:
/t͡ʃɛˈsati/ — cesati
‹é› — /ɛ/
a) u reapie, ta poperedialno
/ˈpʏdmɛt/ — pœdmét (pœdméta)
b) po ‹i›:
v. nizye pœd ‘Dieyeslovami’.
Ьь /ə (æ)/:
‹e› — u reapie:
/pæs/ — pes
‹è› — /ə (æ)/ pered SG, ta poperedialno
/pæˈsæt͡ɕ/ — pèseç (pèsç-)
/oˈzɛrət͡ɕ/ — ozéreç (ozérçe)
/β̞ɛˈt͡ʃe͡irəɲ/ — vecéreny (vecérnia)
/ʋi͡etəˈræt͡ɕ/ — vietèreç (vieterç-, vieter, vietr-)
/ˈpærət͡ɕ/ — pèreç (perç-, perc-)
/dəˈrɛn/ — deren
/ˈdærən/ — dèren (dern-)
/ˈʒɛrɛx/ — géréx
/ˈʒɛlɛx/ — géléx
/ʒɛlɛˈxywsʲk(ʲ)ɘj/ — Gélexœuscuy
/ʒɛlɛˈxoβ̞ɪt͡ʃ/ — Gélexovityu
/ʒɛˈlɛʃ.ko/ — Gélexyco
/ʒɛlɛˈʃɛnko/ — Gélexenco
/ˈpɛlɛx/ — péléx
/pɛlɛˈxat/ — pélexat
/β̞əˈræwka/ — vèrèuca
/β̞əˈræβ̞ɔk/ — vèrèvoc
/(o)səˈlædət͡ɕ/ — osèlèdeç (osèledç-)
/ˈzærən/ — zèren (zern-)
/zəˈrænt͡sɛ/ — zèrènçe
/zərəˈnæt͡ɕ ~ zəˈrænət͡ɕ/ — zèrèneç
Dieyeslova:
/s — ʃ/, /x —ʃ/
pisati: pisiéty, pisiéte
brexati: brexiéty, brexiéte
‹-siti : -sieun/-sién(-), -xiti : -xieun/-xién(-)›
viesiti: viesién
viexiti: viexién
/t — t͡ʃ/, /k — t͡ʃ/
xotieti: xotiéty, xotiéte
clicati: cliciéty, cliciéte
‹-titi : -tieun/-tién(-)›, ‹-citi : -cieun/-cién(-)›
mõtiti: mõtieun, mõtiéna
mõciti: mõcién
‹-cti : -ceun/-cén, -cena›
pecti: peceun/pecén, pecena
/z — ʒ/, /ɣ — ʒ/
‹-zati : -zié-›
riezati: rieziéty, rieziéte
‹-gti : -géty, -ge-›
mogti: mogéty, mogete
‹-ziti : -zién-, -giti : -gién-›
ialoziti: ialoziéno
logiti: logiéno
‹-gti : -geun/-gén, -gen-
preagti: preageun/preagén, preagena
Na ‹-gati : -giéty, -giéte› neyma.
/d — d͡ʒ/
‹-diti : -dieun/-dién(-)›
sõditi: sõdieun, sõdiéna
/b — bl, bʎ/
‹-biti : -bleun/-blén, -blen-›
ròbiti: ròbleun/ròblén, ròblena
/m — ml, mʎ/
Na ‹-mati : -mléty, -mlete› neyma.
‹-miti : -mleun/-mlén, -mlen-›
duimiti: duimleun/duimlén, duimlena
/p — pl, pʎ/
suipati: suipléty, suiplete
‹-piti : -pleun/-plén, -plen-›
criepiti: criepleun/crieplén, criepleno
/w — wl, wʎ/
Na ‹-vati : -uléty, -ulete› neyma.
‹-viti : -uleun/-ulén, -ulen-›
cepiti: cepleun/ceplén, cepleno
/l — l, lʲ/
slati: sliéty, sliéte
‹-liti : -lieun/-lién(-)›
steliti: stelieun/stelién, steliéno
/n — n, nʲ/
Na ‹-nati : -niéty, -niéte› neyma.
‹-niti : -nieun/-nién(-)›
boroniti: boronieun/boronién, boroniéno
/r — r, rʲ/
orati: oriéty, oriéte
‹-riti : -rieun/-rién(-)›
variti: varieun/varién, variéna
Ѣѣ — IE, Ie, ie:
/ˈji͡em/ — iemy “I eat”
/jem ~ je̝m/ — émy “(I) am”
/jɪm ~ jim/ — yim “(to) them”
Єє/Ее — /ɛ/:
‹e› — pered SG:
/t͡ʃɛˈsati/ — cesati
‹é› — /ɛ/
a) u reapie, ta poperedialno
/ˈpʏdmɛt/ — pœdmét (pœdméta)
b) po ‹i›:
v. nizye pœd ‘Dieyeslovami’.
Ьь /ə (æ)/:
‹e› — u reapie:
/pæs/ — pes
‹è› — /ə (æ)/ pered SG, ta poperedialno
/pæˈsæt͡ɕ/ — pèseç (pèsç-)
/oˈzɛrət͡ɕ/ — ozéreç (ozérçe)
/β̞ɛˈt͡ʃe͡irəɲ/ — vecéreny (vecérnia)
/ʋi͡etəˈræt͡ɕ/ — vietèreç (vieterç-, vieter, vietr-)
/ˈpærət͡ɕ/ — pèreç (perç-, perc-)
/dəˈrɛn/ — deren
/ˈdærən/ — dèren (dern-)
/ˈʒɛrɛx/ — géréx
/ˈʒɛlɛx/ — géléx
/ʒɛlɛˈxywsʲk(ʲ)ɘj/ — Gélexœuscuy
/ʒɛlɛˈxoβ̞ɪt͡ʃ/ — Gélexovityu
/ʒɛˈlɛʃ.ko/ — Gélexyco
/ʒɛlɛˈʃɛnko/ — Gélexenco
/ˈpɛlɛx/ — péléx
/pɛlɛˈxat/ — pélexat
/β̞əˈræwka/ — vèrèuca
/β̞əˈræβ̞ɔk/ — vèrèvoc
/(o)səˈlædət͡ɕ/ — osèlèdeç (osèledç-)
/ˈzærən/ — zèren (zern-)
/zəˈrænt͡sɛ/ — zèrènçe
/zərəˈnæt͡ɕ ~ zəˈrænət͡ɕ/ — zèrèneç
Dieyeslova:
/s — ʃ/, /x —ʃ/
pisati: pisiéty, pisiéte
brexati: brexiéty, brexiéte
‹-siti : -sieun/-sién(-), -xiti : -xieun/-xién(-)›
viesiti: viesién
viexiti: viexién
/t — t͡ʃ/, /k — t͡ʃ/
xotieti: xotiéty, xotiéte
clicati: cliciéty, cliciéte
‹-titi : -tieun/-tién(-)›, ‹-citi : -cieun/-cién(-)›
mõtiti: mõtieun, mõtiéna
mõciti: mõcién
‹-cti : -ceun/-cén, -cena›
pecti: peceun/pecén, pecena
/z — ʒ/, /ɣ — ʒ/
‹-zati : -zié-›
riezati: rieziéty, rieziéte
‹-gti : -géty, -ge-›
mogti: mogéty, mogete
‹-ziti : -zién-, -giti : -gién-›
ialoziti: ialoziéno
logiti: logiéno
‹-gti : -geun/-gén, -gen-
preagti: preageun/preagén, preagena
Na ‹-gati : -giéty, -giéte› neyma.
/d — d͡ʒ/
‹-diti : -dieun/-dién(-)›
sõditi: sõdieun, sõdiéna
/b — bl, bʎ/
‹-biti : -bleun/-blén, -blen-›
ròbiti: ròbleun/ròblén, ròblena
/m — ml, mʎ/
Na ‹-mati : -mléty, -mlete› neyma.
‹-miti : -mleun/-mlén, -mlen-›
duimiti: duimleun/duimlén, duimlena
/p — pl, pʎ/
suipati: suipléty, suiplete
‹-piti : -pleun/-plén, -plen-›
criepiti: criepleun/crieplén, criepleno
/w — wl, wʎ/
Na ‹-vati : -uléty, -ulete› neyma.
‹-viti : -uleun/-ulén, -ulen-›
cepiti: cepleun/ceplén, cepleno
/l — l, lʲ/
slati: sliéty, sliéte
‹-liti : -lieun/-lién(-)›
steliti: stelieun/stelién, steliéno
/n — n, nʲ/
Na ‹-nati : -niéty, -niéte› neyma.
‹-niti : -nieun/-nién(-)›
boroniti: boronieun/boronién, boroniéno
/r — r, rʲ/
orati: oriéty, oriéte
‹-riti : -rieun/-rién(-)›
variti: varieun/varién, variéna
Спасибі! Дозвольте, будь ласка, ще кілька питань. Чому, за яким правилом “жаль” пишеться як якийсь гель (не знайду)?
А в слові “pravopisi” останнє і значить [sɪ] чи [sʲi]?
Чому “siõ” дає /sʲu/ в “usiõdui”, але /ʃu/ в “pisiõ” й “Nagolosiõ”? Чому “sia” – це /sʲ/ в “sesia”, але /ʃ/ в “mésianïa”?
Як читається “ourociuxi”?
Спасибі
Спасибі!
To bie ne preamo Vam œdviet a scorieyxe panovi Colomóucencovi, na storœuncie 10 bie bo ou nas corotca ròzmóuva o tœmy ci xylo bui pisati *ѣ he ‹ie› zamiesty ‹é› he dosi ou mea bie boulo. Tõ muisely im daunieyxe ta ne vied yaco rieceviti-yõ, atge dosi bie ‹ie› ou mea znacilo /-ʲɛ-/, he u pisiemo /ˈpɪʃɛmo/, a stauxi pisati ‹ie› za *ѣ, use ‘póuze’. Nuinie ge’my to riexiu, i se e vidco na pricladiex gorie. Yz pisymene ‹é› coristaiõ i dalye, ta œd nuinie yméty slougiti za /e̝ ~ i/ yz *e-y-peregolosou (ne /ʲi ~ i͡e/ ← *ѣ), otge peredye, npr. /znaˈt͡ʃinʲːɐ ~ ˈznat͡ʃenʲɐ/ bie pisano he znacyeinïe, a œd nuinie he znacyénïe. Razomy is tuimy ‹é› nuinie znacity i /ɛ/ tam cde prosto ‹e› bui znacilo cyto inxe négy /ɛ/.
Дозвольте, будь ласка, ще кілька питань. Чому, за яким правилом “жаль” пишеться як якийсь гель (не знайду)?
To e prauda, pisau biex: ‹gély›, a tóuc za tuimy bie tacuy cyto istoslœuno e tam /ʒa/ (u ceasti pœuldenno-zaxœidnuix nariecy /ʒe ~ ʒe̝/) verstyvedéty œd *gē, tb. /a, e ~ e̝/ e œd *ē, a razomy is tuimy tse *ē peretuori *g na /ʒ/. Sege ‹gé› = /ʒa, ʒe ~ ʒe̝/ e i u drugéti /drɘ̞ˈʒatɪ, drɤˈʒatɪ, drɯˈʒatɪ, dɘrˈʒatɪ, drɘ̞ˈʒe̝tɪ, drɤˈʒe̝tɪ, drɯˈʒe̝tɪ, dɘrˈʒe̝tɪ / — œd *drugēti. Nuinie ge œdcoli *ē pisiémo ne ‹é› a ‹ie›, to zamiesty ‹gély, géléti, géloba, gélœiben, gélœibn-, gélouati›, ‹drugéti› , ‹géx, géxati, géxliu, géxliv-›, ‹ycrigén (crigén), ycrigén- (crigén-), ycrigénéti (crigénéti)›, ‹legéti› /lɛˈʒatɪ, lɛˈʒetɪ/, ‹legéu› /lɛˈʒaw, lɛˈʒew/, ‹legél-› /lɛˈʒal-, lɛˈʒel-/, ‹legéuxi› /lɛˈʒawʃɪ, lɛˈʒewʃɪ/, ‹legénïe› /lɛˈʒanʲːɐ, lɛˈʒenʲːɐ/, ‹dougéti› /ˈduʒatɪ, ˈduʒetɪ/, ‹nedougéti›, pisiémo, uzgleadno: giely, gielieti, gieloba, gielœiben, gielœibn-, gielouati, drugieti, giex, giexati, giexliu, giexliv-, ycrigien (cr-), ycrigien- (cr-), ycrigienieti (cr-), legieti, legieu, legiel-, legieuxi, legienïe, dougieti, nedougieti.
Na cœilco ‹ie› ne dougye rèunity vuimóuvõ /a/ pœsylie /t͡ʃ, ʒ, ʃ, j/, to doumax nad tuimy pisati is ‹a›, cytosi na xib ‹gialy ; drugiati› ci ‹‹gealy ; drugiati›, gyaly ; drugyati›, ta poiasniõ ceomou use tacui riexix stati pri ‹ie›:
pervçui, xayi inde neyma rœzniçui u vuimóuvie *gē ta *gen-, obie dauxi /ʒa/ (abo o tacœy rœzniçie ne viemo), use sõty nariecïa cde rœzniça u vuimóuvie médyu yima e, a to, npr. ‹gielco› “pity, sorry, regret (prislovo-adverbium)” is corenemy *gēl- e móuvleno he /ˈʒeɫko ~ ˈʒewko/, ‹gealco›, a ‹gealco› “a little sting” is corenemy *gen-dl- (œd daunieyxeoho *gēl-dl-) he /ˈʒi̯͡eɫko ~ ˈʒi̯͡ewko/;
za drougoe, bayi dougye ci cde e rœzniça u vuimóuvie a cde ni, e tóuc ròzlõciti na pisymie dua rœzna xiba dieyeslœu, a to na *-ēti — dieyeslova stanou ci naboutïa stanou, ta dieyeslova ceasto-truala na *-iati ( *-i-+-a-ti), pitimo sõœdnosima is dieyeslovami na *-iti; ou dieyeslœu na *-ēti nicda ne bouaiéty ceut ( “pair”) is dieyeslovami na *-iti, i na opacui, do dieyeslœu na *-iati sluivéty useucdui mogemo dœbyrati ceut dieyeslova na *-iti; a crœmy seoho, he receno vuisye, pœsylie *k, *g, *x, *j *ē mogéty bouti u pèunax nariecïax móuvleno razomy i he /t͡ʃe, ʒe, ʃe, je/, uzgleadno, a *kia / *tia, *gia / *zia, *xia / *sia, *jia ino he /t͡ʃa, ʒa, ʃa, ja/, uzgleadno; porœunaite:
/t͡ʃa, t͡ʃe/ ← *-k- + -ē-ti:
cricieti /krɪˈt͡ʃatɪ, krɪˈt͡ʃetɪ/
móucieti /mowˈt͡ʃatɪ, mowˈt͡ʃetɪ/
piscieti /pɪˈʃt͡ʃatɪ, pɪˈʃt͡ʃetɪ/
verescieti /β̞ərɛˈʃt͡ʃatɪ, β̞ərɛˈʃt͡ʃetɪ/
turcieti, sturcieti /(s)tɘ̞rˈt͡ʃatɪ, (s)tɯrˈt͡ʃatɪ, (s)tɘ̞rˈt͡ʃetɪ, (s)tɯrˈt͡ʃetɪ/
blyscieti /blɪˈʃt͡ʃatɪ, blɪˈʃt͡ʃetɪ/
zuõcieti /(d͡)zwo̝ˈt͡ʃati, (d͡)zwo̝ˈt͡ʃeti/
muicieti /mɘ̞ˈt͡ʃatɪ, mɯˈt͡ʃatɪ, mɘ̞ˈt͡ʃetɪ, mɯˈt͡ʃetɪ/
déréncieti /dɛrɛnˈt͡ʃatɪ, dɛrɛnˈt͡ʃetɪ/
sicieti /sɪˈt͡ʃatɪ, sɪˈt͡ʃetɪ/
quicieti /kʋɪˈt͡ʃatɪ, kʋɪˈt͡ʃetɪ/
ymcieti /(ɪ)mˈt͡ʃatɪ, (ɪ)mˈt͡ʃetɪ/
ale:
/t͡ʃa/ ← *-k- + -i-a-ti, *-t- + -i-a-ti:
trõtiati /trʊˈt͡ʃatɪ/ : ← trõtiti /trʊˈtɪtɪ/
outratiati /utraˈt͡ʃatɪ, u̯traˈt͡ʃatɪ/ : ← outratiti /uˈtratɪtɪ, u̯ˈtratɪtɪ/
œdznaciati /(w)ʏdznaˈt͡ʃatɪ; ʷodznaˈt͡ʃatɪ ~ o̯dznaˈt͡ʃatɪ/ : ← œdznaciti /(w)ʏdˈznat͡ʃɪtɪ; ʷodˈznat͡ʃɪtɪ ~ o̯dˈznat͡ʃɪtɪ/
vuirõciati /β̞ɘ̞rʊˈt͡ʃatɪ, β̞ɤrʊˈt͡ʃatɪ/ : ← vuirõciti /ˈβ̞ɘ̞rʊt͡ʃɪtɪ, ˈβ̞ɤrʊt͡ʃɪtɪ/;
/ʒa, ʒe/ ← *-g- + -ē-ti:
legieti /lɛˈʒatɪ, lɛˈʒetɪ/
drugieti /drɘ̞ˈʒatɪ, drɯˈʒatɪ, dɨrˈʒatɪ, drɘ̞ˈʒetɪ, drɯˈʒetɪ, dɨrˈʒetɪ/
dougieti /ˈduʒatɪ, ˈduʒetɪ/
ale:
/ʒa/ ← *-g- + -i-a-ti, *-z- + -i-a-ti:
uraziati /wraˈʒatɪ, uraˈʒatɪ/ : ← uraziti /ˈwraˈzɪtɪ, uˈrazɪtɪ/
meregiati /mərɛˈʒatɪ/ : ← meregiti /mərɛˈʒɪtɪ, məˈrɛʒɪtɪ/
nabiziati /nablɪˈʒatɪ/ : ← nabliziti /naˈblɪzɪtɪ/
peremnogiati /ˌpərɛmnoˈʒatɪ/ : ← peremnogiti /ˌpərɛˈmnoʒɪtɪ/
/ʃa, ʃe/ ← *-x- (*ks) + -ē-ti:
gõstieyxieti /ɣ̞ʊstʲi͡eʃːatɪ, ɣ̞ʊstʲi͡eʃːetɪ, ˀɦʊstʲi͡eʃːatɪ, ˀɦʊstʲi͡eʃːetɪ/
bielieyxieti /bi͡eˈli͡eʃːatɪ, bi͡eˈli͡eʃːatɪ/
hostrieyxieti /ɦoˈstri͡͡eʃːatɪ, ɦoˈstri͡͡eʃːetɪ/
ale:
/ʃa/ ← *-x- (*ks) + -i-a-ti, *-s- + -i-a-ti:
ougasiati /uɣ̞aˈʃatɪ, u̯ɣ̞aˈʃatɪ/ : ← ougasiti /uɣ̞aˈsɪtɪ, u̯ɣ̞aˈsɪtɪ
zalixiati /zalɪˈʃatɪ/ : ← zalixiti /zaˈlɪʃɪtɪ/
/ja, je/ ← *-j- + -ē-ti:
stoyieti /stoˈjatɪ, stoˈjetɪ/
ale:
/ja/ ← *-j- + -i-a-ti:
payiati /pajatɪ/ : ← poyiti /poˈjɪtɪ/
crayiati /ˈkrajatɪ/ : ← croyiti /kroˈjɪtɪ/
А в слові “pravopisi” останнє і значить [sɪ] чи [sʲi]?
Bagiena ci pœdguiliéna e vuimóuva [sɪ], ta mogéty bouti i [sʲi].
Чому “siõ” дає /sʲu/ в “usiõdui”, але /ʃu/ в “pisiõ” й “Nagolosiõ”? Чому “sia” – це /sʲ/ в “sesia”, але /ʃ/ в “mésianïa”?
Slouxyno puitanïe. Znamanscui (“normally”) ci za proxuiboiõ (“by default”) e ‹i› médyu sõgolosnomy ta golosnomy zasteregeno (“is reserved”) znaciti cyto sõgolosen pered simy ‹i› e zueagoslœuno(!) meacoc, tb.:
*k, *t → /t͡ʃ/ — prn.: vuirõciati, prõtiati, xotya /xoˈt͡ʃa/, corotye /kɔˈrʷɔt͡ʃɛ/, dievotya /dʲi͡eβ̞ot͡ʃa/, Óurõtyu /oˈwrʊt͡ʃ, o̯ˈwrʊt͡ʃ, wrʊt͡ʃ/, neminõtye /nɛmɪˈno̝ʷt͡ʃɛ/, xotiéte /ˈxʷɔt͡ʃɛtɛ/, zaznaciéno /zaˈznat͡ʃɛno/, œdznaciõ /wʏdˈznat͡ʃʊ/, œdznaciati /wʏdznaˈt͡ʃatɪ/, matieoxa /ˈmat͡ʃoxa, ˈmat͡ʃɛxa/, vertiõ /β̞ərˈt͡ʃo̝ʷ/, crõtiõ /krʊˈt͡ʃo̝ʷ/, crõtiénic /krʊˈt͡ʃɛnɪk/, datya /ˈdat͡ʃa/, datyeoiõ /ˈdat͡ʃɛjʊ, ˈdat͡ʃojʊ/, datyami /ˈdat͡ʃamɪ/, datyu /dat͡ʃ/ (rod. mn. œd datya)
*g, *z → /ʒ/ — prn.: gruizya /ˈɣ̞rɘ̞ʒa, ˈɣ̞rɯʒa/, meregya /mərɛˈʒa/, nœzyu /nyʒ/, nozya /noˈʒa/, nizye /ˈnɪʒɛ/, blizye /ˈblɪʒɛ/, maziõ /ˈmaʒʊ/, laziõ /ˈlaʒʊ/, niegiõ /ˈnʲi͡eʒʊ/, niegiénca /ˈnʲi͡eʒɛnka/, niziõ /ˈnɪʒʊ/ (niziti)
*x (*ks), *s → /ʃ/ — prn.: prosiõ /proˈʃo̝ʷ, ˈprʷɔʃʊ/, lixiõ /lɪˈʃo̝ʷ/, miesiati /mi͡eˈʃatɪ/ ( : miesiti /mi͡eˈsɪtɪ/), viesiati /ʋi͡eʃatɪ/ ( : viesiti /ˈʋi͡esɪtɪ/), colixiõ /koˈlɪʃʊ/ ( : colixati /kolɪˈxatɪ/), nosiõ /noˈʃo̝ʷ, ˈnʷɔʃʊ/ ( : nositi /noˈsɪtɪ/), nagolosiõ /naɣ̞ɔloˈʃo̝ʷ/ (nagolositi /naɣ̞ɔloˈsɪtɪ/)
*l → /lʲ ~ ʎ/ — npr.: coliõ /koˈlʲo̝ʷ, ˈkʷɔlʲʊ/, volya /ˈβ̞ʷɔlʲa/, dolya, dieliõ /dʲi͡eˈlʲo̝ʷ/, seliõ /sɛˈlʲo̝ʷ/, stelya /ˈstɛlʲa/
*n → /nʲ ~ ɲ/ — prn.: canya /ˈkanʲa/, piniõ /pɪnʲo̝ʷ/ ( : piniti /pɪˈnɪtɪ/), zamaniouati /zaˈmanʲuwatɪ/
*r → /rʲ ~ r/ — prn.: bourya /ˈburʲa, ˈbura/, dovieriati /doʋi͡eˈrʲatɪ, doʋi͡eˈratɪ/, vieriõ /ˈʋi͡erʲʊ, ˈʋi͡erʊ/
*b → /bʎ/ — prn.: goubiõ /ɣ̞ʷuˈbʎo̝ʷ, ˀɦʷuˈbʎo̝ʷ/ (goubiti /ɣ̞ʷuˈbɪtɪ, ˀɦʷuˈbɪtɪ/), grebya /ˈɣ̞rɛbʎa/
*m → /mʎ/ — prn.: zemya /(d)͡zɛˈmʎa/, tomiõ /toˈmʎoʷ/ (tomiti /toˈmɪtɪ/)
*p → /pʎ/ — prn.: liepiõ /li͡epʎo̝ʷ/, crapya /ˈkrapʎa/
*w → /wʎ/ — prn.: trauya/travya /ˈtrɑwʎa, ˈtrɑ̝wʎa/, bauiõ/baviõ /ˈbɑwʎʊ, ˈbɑ̝wʎʊ, ˈbɒwʎʊ/ (baviti /ˈbaʋɪtɪ/)
*d → /d͡ʒ/ — prn.: sadya /ˈsad͡ʒa/, sõdiõ /sʊˈd͡ʒo̝ʷ/, sidiõ /sɪˈd͡ʒo̝ʷ, ˈsɪd͡ʒʊ/, vuisidiouati /β̞ɘ̞ˈsɪd͡ʒuwatɪ, wɤˈsɪd͡ʒuwatɪ/
U usiõdui ta sesia e /sʲ ~ ɕ/, i tocynieyxe bui boulo pisati: ushiõdui ta seshia, cde ‹h› slougity scripiti (“to block”) ci niyaciti (“neutralize”) preamõ dieyõ ‹i› na ‹s› → /ʃ/, a inde tacui pisax i ushiõdui, seshia ci ushyõdui, seshya. Ne he (“unlike”) vuisye tourianœi pricladui na ‹siG› / ‹syG› (G = golosen), u six slovax e */sʲ/ + */j/ pozdieyxe, a tomou gadax cyto mogiõ pisati-yea ‘prostieyxe’ (bez ‹h›) i cyto /sʲ ~ ɕ/ a ne /ʃ/ u nix bõdéty yasno yz samoyui rodui (“nature”) yix. Ta coli naguilite cyto radxe buimy pisau is ‹sh›, bõdõ.
Як читається “ourociuxi”?
po sõgolosnie: /uˈrʷɔt͡ʃɪwʃɪ/
po golosnie: /u̯ˈrʷɔt͡ʃɪwʃɪ, wˈrʷɔt͡ʃɪwʃɪ/
Yz poceatcou biex proti six izmien, nad mierō coli poceaste pisati gia- zamiesty gé-, e bo dieystvno treba œdrœzniati -ieti œd -iati (-i- + -a- + -ti). Ta tepervy ódnoznacyno pœdpyraiõ yea. Ódnac(y?)e ymaiõ cœilca puitany. Yac cyto do napisanïa -ï- + ie? Ci ne vaditi’méty na vid -ïie? I yaco’ste tacui riexili pisati: -ién- ci -yen- u dieyepricmétniciex ta bezosobovax dieyeslovax?
Iesce mynie bui xotielo sea coristati yz pisymene ë na ròzlōcyénïe i + e u deyacuix dieyeslovax, na priclad, pisiëte, ta coli idéty coristati yz ouge ugivanoho é, to, gadaiõ, u tœmy ne’ma potrebui.
Ocremo cyto do -olo-, -oro-, -ele-, -ere-. Izdaiéty sea, este mi tac i ne œdpovieli cyto do napisanïa slœu na uzœur gòlova, stòrona, vòrota, dòroga, bèregti, stèregti, u deyacuix podobax cotruix e peregolos (gòlœu, stòrœun, vòrœut, dòrœug, bèreug(l), stèreug(l)). Ta ya gadaiõ, oge idéty pisati yea iz -òlo-, -òro-, -ère-.
Tacoge, to pisaste Colomóucênco, to Colomóucènco, tepervy Colomóucenco, ta gadaiõ, oge use ge nuinie iméty bouti pisano Colomóucénco.
/ˈʒɛrɛx/ — géréx
/ˈʒɛlɛx/ — géléx
/ˈpɛlɛx/ — péléx
Ceomou -éré-, -élé-, a ne prosto -eré- ta -elé-?
/ʒɛlɛˈʃɛnko/ — Gélexenco
I ceomou tacui pisiéte -enco? Xuiba b’ tó ne ymalo dati /-ænko/ na vuimóuvie?
pœdpyraiõ
pœdpiraiõ ta pœdopyrõ, rœuno hi:
œdmiraiéty : œdomyréty
zasirati : zasyrati, zasyrau /-sra-/
nabirati, nabirau : nabyrati, nabyrau /-bra-/
perepirau : perepyrau /-pra-/
ròzdirau : ròzdyrau /-zdr-/ (ròzderla) — ushiõdui ‹y : i›
Ci ne vaditi’méty na vid ‹-ïie›?
A you, vadity. Tomou pisiémo ‹-ïe› ta ‹-ïé› za /-ʲɐ, -jɐ/ ta /-ʲi͡e, -ji͡e/. Obace, ne viemy pocui cotro za cyto, ta gadaiõ tacui ‹-ïé› za /-ʲɐ, -jɐ/, atge ‹-ïe› mogéty bouti tóucovano he *‹-i-ie›. Acy vidite inacxe, arçite.
I yaco’ste tacui riexili pisati: -ién- ci -yen-?
Pocui’my ne riexiu conecyno, ta na cœilco meta e izvesti ( *su-vesti “reduce”, https://sum.in.ua/s/zvodyty, 16.) ceastotõ ‹y› unõtrie slova, to iz vidomy na tuarui na ‹-ény› /-e̝nʲ, -enʲ, -inʲ/, e tóuc, ymabouty, ounxe pisati ‹-ién-› négy ‹-yen-›, porœunaite: znaciény (znaciénïé), a uzgleadno i znacién, znaciéna, znaciéno.
gòlova, stòrona, vòrota, dòroga, bèregti, stèregti, u deyacuix podobax cotruix e peregolos (gòlœu, stòrœun, vòrœut, dòrœug, bèreug(l), stèreug(l))
Ay, izgoden eimy, u tacuix slovax cde drougoe ‹o› u *PelP, *PolP, *PorP pœdlegity peregolosou, tam e tóuc pisati pervuy golosen he ‹ò› za /ɔ ~ ɒ/, inacxe nie yaco znati cyto to e /ɔ ~ ɒ/. Ale tam cde peregolosou néyma, gadaiõ staneity prosto ‹-olo-› otge: ‹voron : vorona›, ta ‹vòrona : vòrœun›. Ne pisau buimy buimy ‹vòrón›, atge tocy bie izvesti ceastotõ ròzlõcynœu cde moga. Rœuno i u *PerP, he u bèregti, bèregla : bèreugl, hi caziéte.
Colomóucênco / Colomóucènco / Colomóucenco / Colomóucénco
Yac ‹ê› ouge néyma to bez yoho na pèuno. A cyto inxyui pravopisi, to viedyiiscui /-ɛnko/ e yz duou pocépou: /-ɛn-/, vuiteagnõt yz -ent(-) /-e̯͡a(t-)/, he u ‹telea(t-)› /tɛˈlʲa(t-), tɛˈlʲi̯͡e(t-)/, ta, utorinno, -en²t(-), he u ‹voronenea(t-)› /βɔronɛˈnʲa, βɔronɛˈnʲi̯͡e/ (porõcy ‹voronea, voroneat-›), a pac ‹-en|ea(t-)› → ‹-en-›, a ic seomou ‹-en-› dodauxi inxiy pocép drœibnosti: ‹-co› ( *-uk- + -o), a na cœilco, samostœino ‹-en-› /-ɛn-/ bie iesce u seredniorousscõ dobõ, a tó yzocrema u prœzüisciax: Ivancenea : Ivanceneate, Socolenea : Socoleneate (pro bœilxe v. ou Xeveliova Phonologiõ, §16.8, str. 331), cde /-ɛn-/, u razie pisanïa shiacoiõ pravopisïõ, boulo bui pisano prosto ‹-en-›, a tomou vierogœidno, cyto i pœsylie peretuara ‹-en-ea(t-)› na ‹-en-co›, bui ‹-en-› boulo lixiéno na pisymie he za proxuiboiõ znaceatye /-ɛn-/. A ouge, e i inxia mœgylivœsty — gadati, cyto is novuimy pocépomy /-ɛnko/ bui boulo uneseno i mienõ u pravopisy, œd ‹-en-› na ‹-én-›. Po móuvax mogemo vidieti oba pœdxoda. Ya buimy tacui stau pri ‹-en-co› is ‹en› po ‹-en-ea(t-)›.
/ˈʒɛrɛx/ — géréx
/ˈʒɛlɛx/ — géléx
/ˈpɛlɛx/ — péléx
Ceomou -éré-, -élé-, a ne prosto -eré- ta -elé-?
/ʒɛlɛˈʃɛnko/ — Gélexenco
Ay, na vid mogéty bouti he bui ‹é› u obou iscladou boulo zaivo. Pèuno e cyto u drougœmy iscladie e ‹é› za /ɛ/ pisati neminõtye, ciniti iasno cyto tam e /-ɛx/ : /-ɛxa, -ɛxu, -ɛɕi͡e, -ɛxɔm/, a ne /-əx/ : /-∅xa, -∅xu, -∅ɕi͡e, -∅xɔm/. Cyto pervuy isclad, to dienete mea doumati, a ci ne stanéty pisati prosto ‹e›: peléx, geléx, geréx, a tocdie i Geléxenco, Geléxovityu, Geléxœuscuy.
Mieniõ Vam za dobrœi puitanïa.
“To e prauda, pisau biex: ‹gély›, a tóuc za tuimy bie tacuy cyto istoslœuno e tam /ʒa/ (u ceasti pœuldenno-zaxœidnuix nariecy /ʒe ~ ʒe̝/) verstyvedéty œd *gē, tb. /a, e ~ e̝/ e œd *ē, a razomy is tuimy tse *ē peretuori *g na /ʒ/. Sege ‹gé› = /ʒa, ʒe ~ ʒe̝/ e i u drugéti /drɘ̞ˈʒatɪ, drɤˈʒatɪ, drɯˈʒatɪ, dɘrˈʒatɪ, drɘ̞ˈʒe̝tɪ, drɤˈʒe̝tɪ, drɯˈʒe̝tɪ, dɘrˈʒe̝tɪ / — œd *drugēti. Nuinie ge œdcoli *ē pisiémo ne ‹é› a ‹ie›, to zamiesty ‹gély, géléti, géloba, gélœiben, gélœibn-, gélouati›, ‹drugéti› , ‹géx, géxati, géxliu, géxliv-›, ‹ycrigén (crigén), ycrigén- (crigén-), ycrigénéti (crigénéti)›, ‹legéti› /lɛˈʒatɪ, lɛˈʒetɪ/, ‹legéu› /lɛˈʒaw, lɛˈʒew/, ‹legél-› /lɛˈʒal-, lɛˈʒel-/, ‹legéuxi› /lɛˈʒawʃɪ, lɛˈʒewʃɪ/, ‹legénïe› /lɛˈʒanʲːɐ, lɛˈʒenʲːɐ/, ‹dougéti› /ˈduʒatɪ, ˈduʒetɪ/, ‹nedougéti›, pisiémo, uzgleadno: giely, gielieti, gieloba, gielœiben, gielœibn-, gielouati, drugieti, giex, giexati, giexliu, giexliv-, ycrigien (cr-), ycrigien- (cr-), ycrigienieti (cr-), legieti, legieu, legiel-, legieuxi, legienïe, dougieti, nedougieti.
Na cœilco ‹ie› ne dougye rèunity vuimóuvõ /a/ pœsylie /t͡ʃ, ʒ, ʃ, j/, to doumax nad tuimy pisati is ‹a›, cytosi na xib ‹gialy ; drugiati› ci ‹‹gealy ; drugiati›, gyaly ; drugyati›, ta poiasniõ ceomou use tacui riexix stati pri ‹ie›: “
Скажіть, будь ласка, а як тоді зрозуміти, де “gé” (як у ‹gély›), чи як воно тепер, може читатися як “ЖА”, а де не може?
Скажіть, будь ласка, а як тоді зрозуміти, де “gé” (як у ‹gély›), чи як воно тепер, може читатися як “ЖА”, а де не може?
Nuinie gie, i zmacity /ʒa/ ushiõdui; u pd.-zx. nariecïax ushiõdui /ʒe/. U slovie teagieti vuimóuvõ /tʲi̯͡eˈʒe̝tɪ ~ tʲi̯͡eˈʒitɪ ~ tʲeˈʒe̝tɪ ~ tʲeˈʒitɪ/, zamiesty /tʲaˈʒatɪ, teˈʒatɪ/, e ponimati he cerpanõ i poxiriénõ yz pd.-zx. nariecy, rœuno hi vuimóuvõ /xʊt.ˈt͡ʃij/ xõtcieye, /mərʃˈt͡ʃij/ merscieye.
U slovie teagieti vuimóuvõ /tʲi̯͡eˈʒe̝tɪ ~ tʲi̯͡eˈʒitɪ ~ tʲeˈʒe̝tɪ ~ tʲeˈʒitɪ/, zamiesty /tʲaˈʒatɪ, teˈʒatɪ/, e ponimati he cerpanõ
А можна про це більше, будь ласка, якщо Ви ще не писали? Що свідчить про перейнятість і з якої мови?
rœuno hi vuimóuvõ /xʊt.ˈt͡ʃij/ xõtcieye, /mərʃˈt͡ʃij/ merscieye.
Тобто знову порушення засади однозначності, правильно?
U slovie teagieti vuimóuvõ /tʲi̯͡eˈʒe̝tɪ ~ tʲi̯͡eˈʒitɪ ~ tʲeˈʒe̝tɪ ~ tʲeˈʒitɪ/, zamiesty /tʲaˈʒatɪ, teˈʒatɪ/, e ponimati he cerpanõ
А можна про це більше, будь ласка, якщо Ви ще не писали? Що свідчить про перейнятість і з якої мови?
»… cerpanõ i poxiriénõ YZ PD.-ZX. NARIECY ! «
🤦 Citali ta ne docitali?
rœuno hi vuimóuvõ /xʊt.ˈt͡ʃij/ xõtcieye, /mərʃˈt͡ʃij/ merscieye.
Тобто знову порушення засади однозначності,
правильноvierno?
Tacõ ‘zasadõ’ ’ste vuigadali Vui. Rœznomóuva ci nariecïa u móuvax bea, sõty i bõdõty.
pœdpyraiõ
pœdpiraiõ ta pœdopyrõ, rœuno hi:
œdmiraiéty : œdomyréty
zasirati : zasyrati, zasyrau /-sra-/
nabirati, nabirau : nabyrati, nabyrau /-bra-/
perepirau : perepyrau /-pra-/
ròzdirau : ròzdyrau /-zdr-/ (ròzderla) — ushiõdui ‹y : i›
A na cyto e tam y?
Cyto do -enco nacye yasno (iasno?), ta ya buimy, mœgylivo, pisau suoye prœzüisce iz é – pocui iesce ne viemy.
yoho
A ceomou pisiéte yz novou yoho, a ne yeoho? Nacye ge pisaste, oge e liepxe pisati iz eo?
Добродію Єлисію, я правильно розумію, Вашим письмом “si” читається як:
/с(’)і/ (Ви чудово розумієте, про що я) у словах “dosi”, “usi”, “si”;
СЬ (/с’/) у “cytosi”;
і при цьому і читається як И в слові “tri”?
Які взагалі правила читання, наприклад, І після букви, що позначає приголосний, у кінці слова?
pœdpyraiõ
pœdpiraiõ ta pœdopyrõ, rœuno hi:
œdmiraiéty : œdomyréty
zasirati : zasyrati, zasyrau /-sra-/
nabirati, nabirau : nabyrati, nabyrau /-bra-/
perepirau : perepyrau /-pra-/
ròzdirau : ròzdyrau /-zdr-/ (ròzderla) — ushiõdui ‹y : i›A na cyto e tam y?
Pocazati ci dati znati cyto u trualno-opacoualniex tvariex méidj sõgolosnomy ta /l/ ci /r/ bõdé → ‹i›, a ne ‹ui›, pro nastoyõ: ‹sulati› /ˈslɑtɪ/ “to send” : → ‹suilati› /sɘ̞ˈlɑtɪ/, ta ‹stylati› /ˈslɑtɪ/ “to lay, spread” : → ‹stilati›.
Cyto do -enco nacye yasno (iasno?), ta ya buimy, mœgylivo, pisau suoye prœzüisce iz é – pocui iesce ne viemy.
U póunie u readou. Vuisye’my pisau ocremo o pravopisi pitomuix imeun.
yoho
A ceomou pisiéte yz novou yoho, a ne yeoho? Nacye ge pisaste, oge e liepxe pisati iz eo?
Tó bie dóugen bouti mœy proglead. Isprauno e: ‹yeoho›.
Добродію Єлисію, я правильно розумію, Вашим письмом “si” читається як:
/с(’)і/ (Ви чудово розумієте, про що я) у словах “dosi”, “usi”, “si”;
Néyma ròzbiegynosti méidj ‹i› u ‹tri›, ‹usi› ta ‹si› — usiõdui e /ɪ/, tb. /trɪ/, /u̯sɪ, usɪ/, /sɪ/. Ay, nuinie u standardie néyma /u̯sɪ, usɪ/, /sɪ/ (“these”), tó sõty serednioroussœi tvari. E i tvar /u̯sʲi (zagal. ta pd.-zx.), u̯sʲi͡e (“Siever.”)/, a yeoho e pisano he ‹usie›.
Otge, coli vidite ‹si›, ‹usi›, to tam tacui e /ɪ/, he Vui vierno i gadayete.
і при цьому і читається як И в слові “tri”?
СЬ (/с’/) у “cytosi”;
I u ‹cytosi› e ‹-si› /-sɪ/ — se e póunuy tvar. Tvar is /-sʲ ~ -s/ e utorinen (apocopa, ousiecéinnhe), i, coli xotchemo tòcyno pisati tacõ vuimóuvõ, tó bõdé is ‹’›, cyto znacity iscorotchéinnhe / ousiecéinnhe: ‹cytos’›, ‹cdes’›, ‹colis’›. Cmietyte, ‹ ’ › ne znacity [ʲ], ale ousiecéinnhe / iscorotchéinnhe.
Які взагалі правила читання, наприклад, І після букви, що позначає приголосний, у кінці слова?
Yzvuicieyno, ‹-i› u samie cœinçie slova po sõgolosnie e /-ɪ/: tri, soli, semi, xesti, deseati / desẽti, peati / pẽti, iti, idi, xodi, xoditi, idõtchi /ɪdʊˈt͡ʃɪ/, põti (œd “põty”), ‹-ovi› (Petrovi, xlópçevi, panovi), ‹-eati› (teleati, gõseati, diteati, xlopeati), si (“these” ; “sobie”), mi (“mynie”), ti (“tobie”) itd.
Poiasniõ deyacui daviexyni novotui u moyéi pravopisi, yzocrema ‹j›, ‹dg›, ‹dj›, ‹ch›, ‹sch›, ‹tch›.
Dauno biex ouge doumau nad mœgylivœistmi pisati /t͡ʃ, ʒ, ʃ, ʎlʲ, ɲnʲ, d͡ʒ/ sõgolosnui, tb. bez pomotchi ‘perednix / meacxiluix’ golosen. Nagadaiõ, u slovianscuix móvax taçi zuõçi yzvuicieyno sõty vuisliedoc ‘prostuix’ */k, g, x, l, n, d/ + ‘peredni / meacui’ golosnui (*i, *e, *ē, *EN, *y). Xotiex naiti mœgylivosti pisati yea prosto sõgolosnui, cyto vuixodilo bui yz ròzvitcou tuix zuõcœu. Zamier bie menxiti ceastotõ golosen na pisymie. Ta dosi, do nedauna, ne vidieu biex tacui mœgylivosti. Agy davie’smi pomietiu ose:
Ne pravie u rousscie, ale u staroslovianscie ci starobóulgarscie (ay, ne roussca, ta use tacui), prasl. *kt + *i ci *y e dalo /ʃt ~ ʃtʲ/, cyto u rousscie’mou e rœuno /t͡ʃ/, u serboxorvatscie /t͡ɕ ~ c/, a u zaxœidnoslovianscuix /t͡s/, porœun., pro nastoyõ: /nʉt͡ʃ ; nʉ͡ɶt͡ʃ/ “night” proti bóulg. /nɔʃt/, céix. /nɔt͡s/ — use œd prasl. *nokty. Otge, *kty → /ʃt/ (u st.-bóulg., st.-slov., ta i nuinie u bóulg.). Co buismo siy ròzvitoc œdguibali na pisymie, tó bui boulo, viedie: ‹cty› */ktʲ/ → **‹chty› **/t͡ʃt͡ʃ/ → **/ʃt͡ʃ/ → /ʃc ~ ʃtʲ/ → ‹cht› /ʃt/. A œdtac e tam dva zuõca /ʃ/ + /t/, cyto /ʃ/ mogé bouti pisano ‹ch› a /t/ ‹t› ; ‹ch› e yz */k/. Otge se dasty mœgylivœsty pisati /ʃ/ sõgolosnui — ‹ch›, a tó bez pomotchi ‘perednix / meacxilnuix’ golosen.
RÒZBILOVAINNHE (DISCLAIMER)!:
Neviedomo na pèuno cyto za stchabli bea médj *kty */ktʲ/ ta /ʃt/ — ci **/t͡ʃː => t͡ʃt͡ʃ/ → /ʃt͡ʃ/ (dissimilation) → /ʃʈ ~ ʃtʲ/ → /ʃt/ (2nd dissimilation), abo preamo /t͡ʃ/ → /t.ʃ/ → /ʃ.t/ (dissimilation), ta vuislied e tac yac e: /ʃ+t/.
Rœunuimy cinomy, i prasl. *d + */j/ + golosen (uclioucyno *u, *y) e u d.-bóulg. ci st.-slov. dau /ʒd/ (mœgylivo, pervœstno /ʒdʲ ~ ʒɟ/), yznov’ tacui, ci tó cerez: **/d͡ʒː/ → **/d͡ʒd͡ʒ/ → **/ʒd͡ʒ/ → /ʒdʲ ~ ʒɟ/ → /ʒd/, abo cerez **/d͡ʒ/ → **/d.ʒ/ → /ʒ.ɟ ~ ʒ.dʲ/ → /ʒd/, ta sõty e ta sama: coli *dj = */d.ʒ/ buismo pisali he ‹dj›, cde ‹d› e /d/, a ‹j› e /ʒ/, to /ʒd/ bõdé pisano: ‹jd›, a se, œdtac, daiõtchi mœgylivœsty pisati i ocremo ‹j› za /ʒ/.
Tacuimy cinomy, poloucimo: ‹ch› za /ʃ/, ta ‹j› za /ʒ/.
Xotya i œdsuilaiõ tou na d.-bóulg. / st.-slov. móuvõ, sege œdvolocéinnhe (“abstraction”) mogemo provesti i na tylie rousscoyui móuvui, tóucouiõtchi prasl. *kty → rous. /t͡ʃ/ → /t.ʃ/ = ‹tchy› na pisymie, tb. /t/ + /ʃ/ = ‹t› + ‹ch›, a œdtac: ‹ch› = /ʃ/. A rœuno i *dj = /d͡ʒ/ = ‹dj›, → /d.ʒ/ = ‹d + j›, a œdtac: ‹j› = /ʒ/. Prosto na starobóulgarscie e tó scepléinnhe vidniexxe.
Polouciuxi ‹ch› za /ʃ/, ta ‹j› za /ʒ/, mogemo pac pisati, na pr., i /t͡ʃ/ he ‹tch›, tb. /t+ʃ/ = ‹t+ch›, ta /d͡ʒ/ he ‹dj›, tb. /d+ʒ/ = ‹d+j›.
RÒZBILOVAINNHE!:
Pisymena ‹c› za /t͡ʃ/, ‹g› za /ʒ/, ta ‹x› za /ʃ/ truaiõty i dalye pered ‹e›, ‹i›. Tb. /t͡ʃɪˈtatɪ/ i dalye pischemo he ‹citati› — ne ‹tchitati›, a /ˈʒɪtɪ/ i dalye he ‹giti› — ne ‹jiti›, /ʃɪˈroko/ he ‹xiroco› — ne ‹chiroco›. Ale, na pr., /t͡ʃ/ yz *ty+-a- ci pered inxemy golosnomy (uclioucyno pered *u, *y => /∅/), ci /d͡ʒ/ u tacuixge obstavinax, nuinie mogemo pisati cerez ‹tch›, ‹dj› (pered ‹a, o›) ci ‹dg› (pered ‹e, i, y›), na pr.: *po-mēt-/j/-a-ti → /po•mi͡e•t͡ʃa•tɪ/, zamiesty ‹pomietiati› (do tepervy), nuinie: ‹pomietchati›, a œdtac i: /po•mi͡e•t͡ʃʊ/ he ‹pomietchõ› itd., *sad+/j/+a-ti → /sɑ•ˈd͡ʒa•tɪ/ , zmiesty ‹sadiati› (do tepervy), nuinie: ‹sadjati›, a œdtac i: ‹sadjõ› /sɑˈd͡ʒʊ/, ‹sadjaiõ› /sɑˈd͡ʒajʊ/, itd.
RÒZBILOVAINNHE!:
Ne riexiu émy pocui, ci tam cde /t͡ʃ/ e œd */k/, pisati i dalye he peredje cerez ‹c›, abo cerez ‹tch› ; na pr., ci i dalye pisati /luˈt͡ʃatɪ/ he ‹louciati› (bo œd ‹louciti› /luˈt͡ʃɪtɪ/ — */k/ = ‹c› — porœun. ‹polouca› /poˈluka/ “gain ; receipt”), ci /lʊˈt͡ʃatɪ/ he ‹lõciati› (bo œd ‹lõciti› — */k/ = ‹c›, porœun. ‹polõca› /poˈlʊʷka/ “connection”), abo ci pisati yea he ‹loutchati›, ‹lõtchati›.
Rœunoge, ne riexiu émy pocui, ci pisati nuinie /t͡ʃas/ (*kēsu) he ‹cias / cies›, abo ‹tchas›; pocui pischõ ‹cias›, ta lixiõ doumcie ispœilnotui prosterti, cyto liepxe e. Mojõ ino recti, cyto tóuc ròzlõciati (‹ròzlõtchati›??) /t͡ʃ/ na ‹c› ta ‹t› na pisymie, e, na pr., u /ˈmʊt͡ʃɛn/ “tortured” (œd ‹mõciti ; mõca›) ta /ˈmʊt͡ʃɛn/ “made muddy (by stirring)” (œd ‹mõtiti› “to whirl”).
Ta tam cde /ʃ/ e œd *s+/j/ + golosen, ci /ʒ/ e œd *s + */j/ + golosen, tam nuinie mogemo pisati, œdpoviedno: ‹sch› /ʃ/ ( istoslœunoe */s/ = ‹s› + ‹ch› /ʃ/ yz *‹tch› = /tch/, ci yz *‹cht› = /ʃt/). Tacoge tam cde /ʒ/ e yz *z + */j/ + golosen (uclioucyno /∅/ ← *u, *y), mogemo nuinie pisati bõdy ‹zch› ← */z+ʃ = z͡ʃ => ʒ/, abo ‹zj› ← */z+ʒ = *z͡ʒ => ʒ/, otge: /nɑ•blɪ•ʒɑ•tɪ/ (*na-bliz-j-a-ti) mogemo pisati he ‹nablizjati› abo ‹nablizchati›, a ne he ‹nabliziati› he dotepervy. Cioutiyscui (“aesthetically”), pro mene e i ‹nablizjati› i ‹nablizchati› ladno ; ale /ʒ/ ‹j› e zvœuncœsttiõ blizje ic zvœuncomou */z/, tb. ‹zj› /z͡ʒ => ʒ/, négy /ʃ/ ‹ʃ›, tb. ‹zch› /z͡ʃ => ʒ/. Vuibier méidj ‹zj› abo ‹zch› ( abo prosto ‹j› ??) za /ʒ/ pered ne ‹i, e, y› lixiõ (‹lichõ›??) na glotie.
Otge, zagalomy, nuinie mogemo pisati:
/t͡ʃ/ he:
‹c› pered ‹i, e›, pri /t͡ʃ/ ← *k,
‹tch› pri /t͡ʃ/ ← *tj ci *kt+i/y,
mœgylivo, ‹çch› ← */t͡s+ʃ => t͡ʃ/);
/d͡ʒ/ he:
‹dg› pered ‹e, i›,
‹dj› pered ‹a, o (u)›
/ʒ/ he:
‹g› pered ‹e, i, y› (hi dosi),
‹j› pered ‹a, o (, u)›,
‹zj› ci ‹zch› ← z+j+*golosen;
/ʃ/ he:
‹x› pered ‹e, i, y› (hi dosi),
‹ch› pered ‹a, o (, u)›,
‹sch› ( ← */s+ʃ=ʃ) ci ‹sj› (← */s+ʒ=ʃ/ ; mynie e se cioutiyscui ne do podobui, ta daiõ he mœgylivœsty).
Ne riexiu émy pocui ci /t͡ʃ/ na poceatcou slova(!) pered /a, o/ ta /u/, cyto bœilxéisttiõ e yz *k, pisati i dalye cerez ‹c›, abo cerez ‹tch›, tb., ci pisati, npr. /t͡ʃas/ he ‹cias / cies› abo he ‹tchas› ( ← *kēsu), /ˈt͡ʃudo/ he ‹cioudo› abo he ‹tchoudo› (*keudo). Lixiaiõ (lichaiõ??) se na ròzsõd ispœilnotui (abo ya sam riexiõ/riechõ iz godomy).
Pëuno’my riexiu tam cde /ʃ/ e yz *s + */j/ + golosen (uclioucyno /∅/ ← *u, *y), yzocrema u trualno-opacoualniex dieyeslovax ta u imenax pœdstaunax (nomina substantiva), pisati tacoe /ʃ/ he ‹sch›, cde ‹s› prosto znacity œdnesenœsty do tvarœu tohoge corene is /s/.
Priclad:
‹piSati, piSainnhe, piSymo, piSatély, piSemnœsty› — /s/, a tomou ‹s› bõdé i u /pɪˈʃʊ/ “I write” — ‹pischõ› ( <= ‹pis•chõ› = “{pɪs•ʃʊ}” => /pɪ•ʃʊ/), itd.
Pricetno (analogically), i tam cde /ʒ/ e œd *z + */j/ + *golosen (uclioucyno ∅/ ← *u, *y) e pisati bõdy he ‹zch› ( ← ‹z+ch› */z͡ʃ/ => /ʒ/), abo he ‹zj› ( ← ‹z+j› */z͡ʒ/ => /ʒ/); ci ‹zch› abo ‹zj›, pocui’my ne riexiu, lixiaiõ/lichaiõ na ròzsõd (abo sam riexiõ/riechõ pozdiexxe.
Priclad:
u ‹blizco›, ‹bliziti›, ‹blizniouc› itd. e /z/, a tomou i u /ʒ/ u /nɑ•blɪ•ʒɑ•tɪ/ bõdé pisano is ‹z› — ‹nablizjati› ci ‹nablizchati› (mabõty tacui ‹nablizjati› liepxe).
Pricetno i /t͡ʃ/ yz t+/j/ + golosen (uclioucyno /∅/), pisati nuinie mogemo bõdy he ‹tch› ( ← ‹t+ch› */t+ʃ/ => /t͡ʃ/) abo he ‹tj› ( ← ‹t+j› */t͡ʒ̻/ => /t͡ʃ/) ; ya voliõ pisati ‹tch›, a ‹tj› ’smi dau he mœgylivœsty.
Priclad:
u ‹xotieti›, ‹xœity›, ‹oxota, oxvota› e /t/, a tomou i u /ˈxot͡ʃʊ/, /ˈxot͡ʃa/ bõdé pisano ‹t› + ‹ch› (tb. */t+ʃ/ => /t͡ʃ/), otge: ‹xotchõ› (donuinie bie: ‹xotĭõ›), ‹xotcha› (donuinie bie: ‹xotya›).
Zvõc /d͡ʒ/ cyto yz d+/j/+golosen e, pischemo nuinie ‹dg› pered ‹e, i (, y)›, ta ‹dj› pered ‹a, o (, u)› ta pered ‹∅›.
Priclad:
/d/ e u ‹sad›, ‹sadoc›, ‹saditi›, ‹sidieti›, ‹siedati›, ‹seudlo›, ‹sadno› itd., a tomou i /d͡ʒ/ pischemo iz ‹d› + ‹g› pered ‹e, i› ta + ‹j› pered ‹a, o (, u)›: /sɑˈd͡ʒatɪ/ = ‹sadjati› (dotepervy bie: ‹sadiati›), /sɑˈd͡ʒʊʷ/ = ‹sadjõ› (dotepervy bie: ‹sadiõ›), /sɑˈd͡ʒa/ = ‹sadja› (dotepervy bie: ‹sadya›).
Cimy e se liepxe négy tó cyto bie dosi?
Yzocrema tuimy cyto, crœmy zagalomy yzmenxéinnha ceastotui ‹i›, ‹e›, ceastocyno (particularly) i tomou cyto nuinie mogemo pisati /t͡ʃ/, /d͡ʒ/, /ʒ/, /ʃ/ œd */t/, */d/, */z/, */s/ + */j/ + */∅/ ← *u, *y bez pomœitchnoho ‹u› na cœinçie. Na pricladiex: dotepervy esmo pisali, pro nastoyõ: /sɑd͡ʒ/ (œd /ˈsɑd͡ʒa/) he ‹sadyu›, /ˈsɑd͡ʒa/ bo bie pisano ‹sadya› ; prosto ‹dy› u ‹sady› e /dʲ/ — ‹d+y› = /d+ʲ/, a pro zvõc /d͡ʒ/ e treba dodati iesce golosen, a coli golosen e /∅/, to pisali biesmo ‹u› = /∅/ (“niem” golosen, a “mute” vowel). Nuinie ge mogemo pisati /sɑd͡ʒ/ he ‹sadj›, a œdtac i /ˈsɑd͡ʒa/ ymemo nuinie pisati he ‹sadja›, a ne ‹sadya›. Rœuno i /ˈkrʊʷt͡ʃa/ (*krontya), zamiesty ‹crõtya› (dotepervy), œd nuinie mogemo pisati ‹crõtcha›, a œdtac i /krʊʷt͡ʃ/ (ceoho?, mnogina) bõdé: ‹crõtch›.
Raniexxe, dotepervy, slovo /nʉʒ ; nʉ͡ɶʒ/ “a knife”, bie pisano ‹nœuzyu›, iz ‹z› za corény *noz- u slovax ‹nizati›, ‹pro-niz-liu›, ‹za-noz-a›, ‹prœ-nyz-iti› /prɵnˈzɪtɪ/ itd.; yznovou tacui, prosto ‹zy› e /zʲ/, a pro /ʒ/ yz *z + */j/ + *golosen bie treba dodati iesce ‘niem’ golosen — ‹u›, tomou pisasmo ‹nœuzyu› (‹nœuzy+u› = */nʉzʲ+∅/ => /nʉʒ/) ; nuinie ge mogemo pisati prosto ‹nœuzj› za /nʉʒ ; nʉ͡ɶʒ/, bez yna dodatocyna pisymene za ‘niem’ golosen /∅/.
Ay, zvõc /ʒ/ ouge mogemo pisati he prosto ‹j›, ta ya niesmi gotœu pisati prosto ‹nœuj› za /nʉʒ ; nʉ͡ɶʒ/ — use tacui xotchõ zaxovati istoslœunœsty u pisymie. Rœuno i /ʃ/ zagalomy buismo mogli pisati i prosto ‹ch› usiõdui, ta, pervçui, ya xotchõ tacui zaxovati istoslœunœsty, nadto istoslœunœsty-ta dasty i vidieti izveazoc méidj slovami tohoge corene, na pr.: /z/ : /ʒ/, ci /ɣ/ (*g) : /ʒ/, itd., a za drougoe, xotcha ‹ch›, ‹j›, ‹sch›, ‹tch› (, ‹çch›?), ‹dg› (pered ‹e, i›), ‹dj› (inde) e liepxe zamiesty nadmierou ‹i› ci ‹y› na pisymie — tb., pro nastoyõ, zamiesty ‹pomietiati› (3׋i›), ‹pomietiaiõ› (3׋i›), ‹œdreadiati›, ‹œdreadiaiõ›, ‹œdreadyéinnhe› (‹yéi›) nuinie mogemo pisati: ‹pomietchat, pomietchaiõ› ( : ‹pomietiti›, ‹mieta, mietca›), ‹œdreadjati›, ‹œdreadjaiõ›, ‹œdreadgéinnhe› ( : read, readoc, readiti), ta use e tóuc lixiti i dalye pisati /t͡ʃ, ʒ, ʃ/ yz *k, *g, *x pered ‹e, i, y› cerez ‹c, g, x›, ouge yz pogleadou toho cyto ‹ci› za /t͡ʃɪ/ e corotxe négy ‹tchi› (ci ‹çchi›) za /t͡ʃɪ/. Tomou i dalye pischemo: ‹citati› — ne ‹tchitati›, ‹cèsty› — ne ‹tchèsty›, ‹giti› — ne ‹jiti›, ‹xibsti› a ne ‹chibsti›. Ale pered ‹a, o› i na poceatcou slova nuinie mogemo pisati: /ʒar/ he ‹jar› zamiesty ‹gier› (he donuinie), /ʒuk/ he ‹jouc› zamiesty ‹giouc› (he donuinie), /ʃar/ he ‹char› zamiesty ‹xier› (he donuinie), /ʃum/ he ‹choum› zamiesty ‹xioum› (ho donuinie). Ale, usetacui, tam cde po nariecciax e /t͡ʃɛ : t͡ʃo/, /ʒɛ : ʒo/, /ʃɛ : ʃo/, tam buimy lixiu i dalye ‹ceo› pro /t͡ʃɛ : t͡ʃo/, ‹geo› pro /ʒɛ : ʒo/, ta ‹xeo› pro /ʃɛ : ʃo/ ; xuiba bui tó boul tacuy corény cyto zvõcotvar is /ɛ/ (tb. /t͡ʃɛ/, /ʒɛ/, /ʃɛ/) dieystvno neviedœum u jadnie narieccie, tocdie u tacax slovax mogli buismo pisati u corenex /t͡ʃo/ he ‹tcho›, /ʒo/ he ‹jo›, ta /ʃo/ he ‹cho›. Ale cœilco nastœy (“instances”) buimy tacui mœugl gadati: /t͡ʃorˈnɪt͡ɕɐ/ iz /t͡ʃo/ e yagoda, a /t͡ʃərˈnɪt͡ɕɐ/ e “inocuinya (eagl. “a nun”) — obie slovie œd *kyrn-ik-a, to tout e dougye dobruy tóuc pisati ‹tchorniça› /t͡ʃorˈnɪt͡ɕɐ/ (yagoda) ta ‹cerniça› /t͡ʃərˈnɪt͡ɕɐ/ “inocuinia”. Ne viemy, ne provieriu émy, ci popri /ˈʒolʊdʲ/ istnieyé i zvõcotvar /ˈʒɛlʊdʲ/, ta coli e, to ymémo pisati radxe ‹geolõdy› pro /ˈʒolʊdʲ/ ta /ˈʒɛlʊdʲ/, ta coli /ˈʒɛlʊdʲ/ ouge nicde néyma po nariecciax, to mogemo pisati ‹jolõdy›. Porõcy zvõcotvara /ˈʃostɘ̞j/ i dosi po nariecciax e /ˈʃɛstɘ̞j/, a tomou ne mogemo pisati ‹chostuy› — ymemo tacui i dalye, he dosi, pisati ‹xeostuy› i za /ˈʃostɘ̞j/ i za /ˈʃɛstɘ̞j/.
Iesce, nepràvinui (si riecy, nedvigenui viedgiyscuimy ròzvitcomy) /t͡ʃʊ/, /ʒʊ/ u 1. osobie odinna cisla ta 3. osobie mnœgyna cisla dieyslœu “pecti”, “mogti”, “leagti”, “biegti” i pod., nuinie mogemo pisati cerez ‹tch› (ci liepxe ‹çch› ??) za /t͡ʃ/, ta ‹j› za /ʒ/ ; porœun.: ‹petchõ› /pɛˈt͡ʃʊ/, ‹petchõty› /pɛˈt͡ʃʊtʲ/ (zamiesty ‹peciõ, peciõty› dotepervy), ‹biejõ› /bi͡eˈʒʊ/ (zamiesty ‹biegiõ› dotepervy), ‹leajõ› /ˈlʲaʒʊ/ (dotepervy bie ‹leagiõ›), ‹mojõty› /ˈmoʒʊtʲ/ (dotepervy bie ‹mogiõty›, xotcha i dauniexxe biex ouge triebouau pisati i cerez ‹j›) itd. Ale pered /ɛ, ɪ/ u sixge dieyeslovax tacui pischemo ‹c›, ‹g›: ‹mogé› /ˈmoʒe/ “(s)he/it can”, ‹moge› /ˈmoʒɛ/ “(s)he/it could” (a ne ‹mojé, moje›), ‹mogemo› (ne ‹mojemo› ; CMIETYTE: u rano-seredniorousscõ ci pozdo-dauniorousscõ dobõ istnie zvõcotvar /ˈmoʒomo/ (otac!), i yoho buismo tacui, tóucovo-reasonably, mogli pisati ‹mojomo›, cerez ‹j›), ‹mogete› (ne ‹mojete›), ‹pecexi› /pɛˈt͡ʃɛʃ/ (ne ‹petchexi›) itd.
U izrœunatniex (comparative) tvariex imeun pricmét, pœdcép /-ʃ/, zamiesty ‹-x-› + pomœitchnœi “meacxilnœi” ‹i, e, y› — he dotepervy, nuinie pischemo ‹ch›, a tocdie œdpala bui potreba u pomœtchnuix “meacxilnuix” ‹i, e, y›, tb., na pr., zamiesty ‹bœilxya / bœilxia› za /ˈbʉlʲʃa ; ˈbʉ͡ɶlʲʃa ; …/ buismo mogli pisati ‹bœilcha›, a œdtac i: ‹bœilch› za /bʉlʲʃ ; bʉ͡ɶlʲʃ ; …/, ‹bœilchõ› /ˈbʉlʃʊ ; …/ itd. Gadaiõ, coli u bœilchosti/bœilcheosti tvarœu seoho uzœirça bui boulo ‹ch›, to na tvarui is /ʃ/ pered /ɛ/ ci /ɪ/ e tóuc poxiriti ‹ch› (u sõperecy tomou cyto pisau émy vuische), tb. ‹ch› = /ʃ/ pischemo i u: /ˈbʉlʃɪx/ — ‹bœilchix› (porœunaïte, dotepervy bie: ‹bœilxyuix› ci, prostiexxe, ‹bœilxix›). Nacœilco po nariecciax e i /-oɦo/ i /-ɛɦo/, to cladõ pisati ‹-cheoho›: ‹bœilcheoho›.
Participia ci transgressiva is /t͡ʃ/ œd -t-+/j/+golosen (uclioucyno golosen /∅/ ← *u) zamiesty ‹-ty-›, he dotepervy, nuinie pischemo cerez ‹-tch-›, si riecy: ‹puitaiõtchi› /pɘ̞ˈtajʊt͡ʃɪ/ (dosi bie: ‹puitaiõtyi›), ‹biejõtchi› /biʒʊˈt͡ʃɪ/ (dotepervy: ‹biegiõtyi›), ‹mogõtch› /moˈɣʊt͡ʃ/ (dotepervy bie: ‹mogõtyu›), ‹padõtcha› /pɑˈdʊt͡ʃa/ (dotepervy bie: ‹padõtya›) itd.
Xotchõ nagolositi cyto ròzgleanõtœi vuisye novo zavedenœi mnoiõ pisymenolõcui ne snoux ‘yz niceoho’, ale œdvolocoiõ (“by means of abstraction”) yix yz DIEYSTVNOHO ròzvitca zuõcœu praslovianscuix zuõcolõc *dj, *tj, *ktj (ta *gtj).
__
P. P.:
Nuinie, pravie’my pomietiu édno protirieccie:
Zuõc /ʃ/ u tvariex /ˈpɪʃɛmo/, /pɪˈʃʊ/ tou scrœzy usiõ strocõ pisax cerez ‹sch› — ‹pischemo, pischõ›. U miestie o porœunalnie (“comparative”) peredcépie /-ʃ-/ imeun pricmét, cde dau émy priclad na slovie /ˈbʉlʃ-/, clad pisati sesy /-ʃ-/ he ‹ch›, i u tvariex œd /bʉl-/ néyma zavadui pisati + /-ʃ-/ cerez ‹ch› — ‹bœilch, bœilche, bœilcha, bœilchõ, …›, atge ‹l+ch› ne mogé u zasadie tvoriti odin zvõc. Protó, u porœunalniex tvariex, pischõtchi porœunalen pœdcép /-ʃ-/ he ‹ch›, œd coreneu is /s/ na cœinçie, ‹-s•ch-› imé dati /-s•ʃ-/, a ne /-ʃ-/, tb., na pr.: /ˈβ̞ɘ̞s.ʃɛ/ ( = [ˈβ̞ɘ̞ʃt͡ʃɛ] ; œd “vuisoco”) e, za mnoiõ cladenuimy pràvilomy, slied pisati ‹vuische› ( ← ‹vuis•che›), a /ˈkrɑs.ʃɛ/ ( = [ˈkrɑʃt͡ʃɛ] ; œd “cras, crasa, craso”) he ‹crasche› ( ← ‹cras•che›), i tout e ota ròzbiegynœsty, cde ‹s+ch› u ‹pisch-› e prosto /ʃ/, a ‹s+ch› u ‹vuische, crasche› ouge e /sʃ/ ([ʃt͡ʃ]).
Riexyéinnhe (riechéinnhe?) seomou e, ta peredge’ho ne pomietix.
U porœunalniex tvariex, /s/ cœinça coreneu pered peredcépomy /-ʃ/ istoslœuno samo staié (pereidé) u /ʃ/, tomou cyto istoslœuno zvõtvarui [ˈβ̞ɘ̞ʃt͡ʃɛ], [ˈkrɑʃt͡ʃɛ] sõty tacui ne œd /ˈβ̞ɘ̞s.ʃɛ/, /ˈkrɑs.ʃɛ/, tb. ne œd *ūps- + -us-ye, *krōs- + -us-ye, ale œd *ūps- + -yus-ye, *krōs- + -yus-ye, cde *-s cœinça coreneu *ūps-, *krōs- razomy iz *yu u pœdcépie *-yus-, si riecy, *s+yu, e dalo */ʃə/ (d.-rous. cuiriliçeiõ ‹шь›), otge *krōs-yus → *krasyus → /kraʃ/ (d.-rous. ‹крашь›), a + *-ye (*krōs-yus-ye) → */ˈkrɑʃəʃɛ/, œdcui pac nuinie: /ˈkrɑʃ.ʃɛ/, na vuimóuvie [ˈkrɑʃt͡ʃɛ]. A tacuimy cinomy istoslœuvïe tou pœdcazjé riechéinnhe pisati si tvarui he: ‹crasjche› (‹crasj•› /krɑʃ•/ + ‹•che› /•ʃɛ/), ‹vuisjche› (‹vuisj•› /ˈβ̞ɘ̞ʃ•, ˈβ̞ɯʃ•/ + ‹•che› /•ʃɛ/), cde ‹sj› /ʃ/ e yz *s+yu. Pisymea ‹j› tout e tó samoe ‹j› za /ʒ/, poloucyenoe œdvolocoiõ /ʒ/ yz *d+j → /d͡ʒ/ → /d•ʒ/ → /d/, /ʒ/, ta tout ‹sj› e ròzoumieti he “/s͡ʒ = ʃ/, xotcha i poloucyeno ‘manœuçemy’ (glouxuy sõgolosen /s/ + zvœuncuy sõgolosen /ʒ/), ta hostriechui vidcosti tvaroslœunui medjui méidj penyma /krɑʃ•/, /β̞ɘ̞ʃ•/ ta pœdcépomy /•ʃ/ radi ; ‹j› /ʒ/ tou slougity yaco ‘modifier’ (sciro, ya recenya-term ‘modifier’ biex dosi dougye ne lioubiu, ounicaiõtchi’ho; ta tout tacoe znacyéinnhe ‹j› nie yaco inacxe zvati).
Slovomy, /ˈkrɑʃ.ʃɛ/, /ˈβ̞ɘ̞ʃt͡ʃɛ/ e slied pisati ne ‹crasche›, ‹vuische›, ale: ‹crasjche›, ‹vuisjche›.
Cmietyte, popri tvarui /ˈkrɑʃ.ʃɛ/, /ˈβ̞ɘ̞ʃ.ʃɛ/, sõty tacoge tvari /ˈkrɑʃɛ/, /ˈβ̞ɘ̞ʃɛ/, cyto naimenche, ya pricladaiõ (“apply”) ròzrœznyéinnhe méidj yima u svoyéi pisyméinscie (“grammar”), cyto yéi sliedouiõ. Cinnuy standard nuinie tacoho ròzrœznyéinnha ne znaié, protó tvari /ˈkrɑʃɛ/, /ˈβ̞ɘ̞ʃɛ/ sõty u nariecciax. A yix e pisati bõdy he ‹crasje›, ‹vuisje›. Yznov’ tacui, tout e ‹j› tóge hi u ‹crasjche›, ‹vuisjche›.
Xotcha se ouge vuixodity poza siõ riecy o pravopisi, dodatocyno poiasniõ i pisyméinscoe (“grammatical”) ròzrœznyéinnhe méidj /ˈkrɑʃ.ʃɛ/ : /ˈkrɑʃɛ/ ta méidj /ˈβ̞ɘ̞ʃ.ʃɛ/ : /ˈβ̞ɘ̞ʃɛ/. Rœzniça e u padiex (“cases”): /ˈkrɑʃɛ/ ta /ˈβ̞ɘ̞ʃɛ/ sõty nevuituicyenœi tvari niyaca rodou edenna cisla iméinna padou (indefiniti neutri nominativi singulares), a /ˈkrɑʃ.ʃɛ/ ta /ˈβ̞ɘ̞ʃ.ʃɛ/ sõty nevuituicyenœi ta vuituicyenœi tvari niyaca rodou edenna cisla uzcléipna padou (indefiniti & definiti neutri accusativi singulares). Ne idõ nanoucati se ròzrœuznyéinnhe, ono e iscladnieyche, ta ya’ho pricladaiõ, to coli bõdõ pisau cde i ‹crasje›, i ‹crasjche›, to xay bõdé yasno, cyto tó ne bõdé neposliednœsty, ale namieryenoe ròzrœznyéinnhe.
“Néyma ròzbiegynosti méidj ‹i› u ‹tri›, ‹usi› ta ‹si› — usiõdui e /ɪ/, tb. /trɪ/, /u̯sɪ, usɪ/, /sɪ/. Ay, nuinie u standardie néyma /u̯sɪ, usɪ/, /sɪ/ (“these”), tó sõty serednioroussœi tvari. E i tvar /u̯sʲi (zagal. ta pd.-zx.), u̯sʲi͡e (“Siever.”)/, a yeoho e pisano he ‹usie›.
Otge, coli vidite ‹si›, ‹usi›, to tam tacui e /ɪ/, he Vui vierno i gadayete.I u ‹cytosi› e ‹-si› /-sɪ/ — se e póunuy tvar.
Глибокий вдих…
Світлина тієї чайки
ААА!!!
Це просто гаплик. Ви, вибачте, до якої мови письмо вигадали? Явно не для якоїсь із тих, що існує в дійсності. Я кидаю спроби зрозуміти це
Cèstno, ya het’ ne ròzoumieiō, pro cyto sōty otui usie izmienui. Xuiba e trōdnœsty u golosniex na pisymie? Dlya ceoho e pisati /ʃ/ yac ch, osœiblivo pisch- zamiesty pisi-/pisy-? Crœmy toho, cyto ne teamiõ sōti tacoho napisanïa (napisainnha), to pervxyoe e iesce i na ódno pisymea dóugxe.
Ocremo xotiō œdpoviesti na Vasyœi izmienui u napisanyyie (napisainnhie) -nï- ta -lï- yac -innh- i -illh-, -dï-, -tï- tocyto yac -ddy-, -tty-. Cdes’ este pisali, oge poyasnite si izmienui xirxe na Tolocie, ta nacye iesce pocui o sémy ne pisali. Ódnacye ymaiō iscazati, oge ya’smi proti tacuix napisany. Po-pervxyoe, se tuority neposliedóunœdty. Coli pisati -nïe, -lïe, -dïe, -tïe, -zïe, -sïe, -gïe, -cïe, -mïe, -vïe tocyto, to usiõdui bacimo na pisymie tuyge samuy pocép — -ï-. Natomiesty rœznopisanïa na uzœur -innhe, -illhe, ale -ddye, -ttye, ale -mïe, -vïe (-uvïe?) sōty mi ne po dobie. Po-drougoe, napisanïa iz -ï- sōty usie po tri pisymena, tocdie yac -innhe i -illhe miesteaty agy peaty pisymén (pisymeun?), a bœilxésty inxix — ceotuiri. Tomou tacoe riexyénïe agy niyac ne podobity sea mi.
Cyto ge do -ï- + -ie, to izbagnōu émy, cyto coli pisati tac, yac Vui bieste prostirali (-ïe za -ï- + -ie, a za -ï- + -e -ïé-), to vuixylo bui, cyto i -ïemy malo bui bouti za -ï- + -iemy. Otoge, zamiesty seoho, abui ounicnõti ïi, doumax zamieniti ï na yy. Tacuimy cinomy boulo bui -nyyie, -tyyie, -myyie tocyto. Ódnac tacoe napisanïe e mi ne dougye po dobie, tomou doumax pisati poduoyén sōgolosen + y, a decoli i bez y. Na priclad, -nnie, -llie, -ttie, -ssie, ale -ggyie, -ccyie. Tacœi napisanïa podobeaty sea mi znacyno bœilxe yz vidou, ale gadaiō, oge e crasxe usiõdui pisati -yy-. Iesce doumax pisati cytos’ na uzœur -yïe, vuixódeatyi yz tohoge tóucouanïa, cyto i u prostèrtœmy Vami peredye -ïe za -ï- + -ie, ale ne pèuen’my cytodo yeoho. Tacoge doumau émy o napisanyyie slova пір’їна. Roupivo, yac buiste pisali yeoho Vui peredye i nuinie.